Każde z imion użytych w odniesieniu do Boga opisują inny aspekt Jego charakteru:
El, ELOAH: Bóg „mocny, silny, zaszczytny” (1 Księga Mojżeszowa 7.1; Księga Izajasza 9.6)- etymologicznie El pojawia się w odniesieniu do „mocy” jak w słowach: „Mam moc” (1 Księga Mojżeszowa 31.29). El odwołuje się także do innych cech, takich jak jedność (4 Księga Mojżeszowa 23.19), zazdrość (5 Księga Mojżeszowa 5.9) i współczucie (Księga Nehemiasza 9.31), ale rdzeń całej koncepcji mocy pozostaje.
ELOHIM: Bóg „Stwórca, Wszechmocny i Potężny” (1 Księga Mojżeszowa 17.7; Księga Jeremiasza 31.33)- liczba mnoga formy Eloah podkreśla doktrynę Trójcy. Począwszy od pierwszych zdań w Biblii, ponadnaturalna moc Boża jest dowodem na to, że Bóg (Elohim) swoim słowem stworzył świat (1 Księga Mojżeszowa 1.1).
EL SHADAJ: „Bóg wszechmocny”, „Mocarz Jakuba” (1 Księga Mojżeszowa 49.24; Psalm 132.2, 5)- mówi o Bożej mocy nad wszystkim.
ADONAJ: „Pan” (1 Księga Mojżeszowa 15.2; Księga Sędziów 6.15)- używane w miejscu YHWH (JAHWE), które było uznawane przez Żydów za zbyt święte by mogło być używane przez grzesznych ludzi. W Starym Testamencie, imię Jahwe częściej używane było w odniesieniu do Bożego postępowania z ludem Bożym, natomiast Adonaj w odniesieniu do Bożego działania względem pogan.
JAHWE: „PAN” (5 Księga Mojżeszowa 6.4; Księga Daniela 9.14)- mówiąc dokładnie, jedyna właściwa nazwa dla Boga. Pierwszy raz imię to zostało użyte przez Mojżesza „JESTEM który JESTEM” (2 Księga Mojżeszowa 3.14). Imię to wskazuje na bardzo osobiste przebywanie Boga. Jahwe jest obecny, dostępny, bliski tym, którzy wołają o jego pomoc (Psalm 107.13), przebaczenie (Psalm 25.11) i prowadzenie (Psalm 31.3).
JAHWE- JIREH: „Jahwe zaopatruje” (1 Księga Mojżeszowa 22.14)- imię upamiętnione przez Abrahama, gdy Bóg zabezpieczył go barankiem- jako ofiarę- zamiast jego syna Izaaka.
JAHWE- RAPHA: „Pan który leczy” (2 Księga Mojżeszowa 15.26)- „Ja, Pan, twój lekarz” lekarz zarówno ciała jak i duszy. Ciała, chroniąc i lecząc od chorób, a duszy, przebaczając nieprawość.
JAHWE- NISSI: „Pan sztandarem moim” (2 Księga Mojżeszowa 17.15), gdzie sztandar rozumiany jest jako miejsce pamięci. Nazwa ta upamiętnia zwycięstwo Pana nad Amalekitami z 2 Księgi Mojżeszowej 17.
JAWHE- M’KADESZ: „Ja Pan, który was uświęcam” (3 Księga Mojżeszowa 20.8; Księga Ezechiela 37.28)- Bóg w jasny sposób mówi, że jedynie On, a nie Prawo, może oczyścić i uczynić świętym jego lud.
JAHWE- SZALOM: „Pan jest Pokojem” (Księga Sędziów 6.24)- imię nadane przez Gideona, który zbudował ołtarz, po tym jak ujrzał Anioła Pana, który zapewnił go że nie zginie, jak sądził po tym jak go zobaczył.
JAHWE- ELOHIM: „Pan Bóg” (1 Księga Mojżeszowa 2.4; Psalm 59.5)- połączenie wyjątkowego imienia Boga Jahwe z ogólną nazwą „Pana”, podkreślając że On jest Panem Panów.
JAHWE- TSIDKENU: „Pan Sprawiedliwość nasza” (Księga Jeremiasza 33.16)- Podobnie jak w imieniu JAHWE- M’ KADESZ, to sam Bóg usprawiedliwia, poprzez osobę swojego Syna, Jezusa Chrystusa, który stał się za nas grzechem „abyśmy w nim stali się sprawiedliwością Bożą” (2 Koryntian 5.21).
JAHWE- ROHI: „Pan jest Pasterzem moim” (Psalm 23.1)- Po tym jak Dawid rozważał to, że jest pasterzem swoich owiec, tak też uświadomił sobie, że dokładnie tak wygląda jego relacja z Bogiem, „Pan jest Pasterzem moim. Niczego mi nie braknie” (Psalm 23.1).
JAHWE- SZAMMAH: „Pan tam mieszka” (Księga Ezechiela 48.35)- imię przypisane Jerozolimie i tamtejszej Świątyni, wskazując że utracona niegdyś chwała Pana w tamtym miejscu (Księga Ezechiela 8-11) powróciła (Księga Ezechiela 44.1-4).
JAHWE- SABATH: „Pan Zastępów” (Księga Izajasza 1.24; Psalm 46.7)- Zastępów oznacza „zastępy” zarówno aniołów jak i ludzi. On jest Panem zamieszkującym niebo i ziemię, Żydów i pogan, bogatych i biednych, panów i niewolników. Imię to wyraża moc, potęgę i władzę Boga i wskazuje, że jest On zdolny dokonać wszystkiego co zamierza.
EL ELJON: „Najwyższy” (5 Księga Mojżeszowa 26.19)- pochodzi z hebrajskiego słowa „wyżej” lub „podniesiony”, zatem ma znaczenie najwyższego. El Eljon wskazuje na wywyższenie i mówi o całkowitym prawie własności.
EL- ROI: „Bóg który widzi” (1 Księga Mojżeszowa 16.13)- imię jakie nadała Bogu Hagar, gdy widziała go na pustyni, po tym jak uciekła od swojej pani Saraj (1 Księga Mojżeszowa 16.1-14). Gdy Hagar spotkała Anioła Pana, uświadomiła sobie, że objawił się jej sam Bóg. Ona także zrozumiała, że El Roi widział ją w jej rozpaczy i dawał świadectwo tego, że On jest Bogiem, który żyje i widzi wszystko.
EL-OLAM: „Wieczny Bóg” (Psalm 90.1-3)- Bóg w swojej naturze nie ma początku, ani końca, jest pozbawiony wszelkich ograniczeń czasowych, w nim zawiera się czas i jest powodem jego istnienia, „Od wieków na wieki, Tyś jest, o Boże!”
El- GIBHOR: „Bóg Wszechmogący” (Księga Izajasza 9.6)- imię opisujące Mesjasza, Jezusa Chrystusa, w tym proroczym fragmencie Księgi Izajasza. Jako potężny i mocny wojownik, Mesjasz, Bóg Wszechmocny, pokona wszystkich przeciwników Bożych i będzie nad nimi panował laską żelazną (Księga Objawienia 19.15).